از «سیاست‌ورزی غیرمسئولانه» تا روایت‌های واژگونه

آفتاب‌‌نیوز :

«احتمالا شما هر روز که اخبار را می‌خوانید شاید لحظه‌ای هم به این فکر کنید که این خبرها را از کجا و چگونه می‌خوانید و آیا منبع رسانه‌ای که از آن استفاده می‌کنید حق مطلب را در رابطه با اتفاقی که رخ داد، ادا کرده یا خیر؟ یا شاید به این فکر ‌کنید که چه گزارش‌هایی می‌شد منتشر شود که نمی‌شود.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

درباره این موضوع با شهاب اسفندیاری در مجموعه اعتمادآنلاین گفت‌وگو کردیم. آقای اسفندیاری هم در زمینه رسانه مطالعه کرده و هم در این زمینه کار اجرایی انجام داده و هم‌اکنون رییس دانشگاه صداوسیماست.

گزیده این گفتگو در ادامه می‌آید:

- متأسفانه ما گاهی خودمان را هم در آیینه غرب دیده و شناخته‌ایم. مستشرقان غربی ما را برای خودمان روایت کردند. در زمان امروز هم رسانه‌های غربی ما را روایت می کنند. خودمان را در آیینه روایت‌های آن‌ها دیده ایم.

- نهایت آن روایت ها این است که شما نمی توانید خودتان پیشرفت کنید، مگر آنکه ذیل ما تعریف شوید. چون ما ذاتاً از شما برتریم. اساساً‌ مدرنیته اروپایی مبتنی بر این نگرش نژادپرستانه به «دیگران» بود.

- برخی از دولتمردان ما تا مغز استخوان مرعوب غرب بودند. تصورشان این بود که ما نمی‌توانیم پیشرفت کنیم؛ مگر آنکه هضم شویم در نظام سرمایه‌داری جهانی. خودشان تمام نگرش‌های استعماری را بازتولید می‌کردند.

- یک تحریف این است که می‌گویند در انقلاب اصلاً حرف از اسلام نبود! مردم فقط دنبال آزادی بودند و یکباره روحانیون همه مطالبات را مصادره کردند! اگر مردم صرفاً دنبال آزادی بودند، آیا چهره‌ای لیبرال‌ میان مخالفین شاه نبود که مردم دنبال او راه بیافتند؟

- این توانمندسازی زنان که در جمهوری اسلامی اتفاق افتاده، آیا در تاریخ ایران در هیچ دوره دیگری اتفاق افتاده است؟ آیا در تاریخ ایران هیچ‌وقت این همه زن تحصیل‌کرده، وکیل، متخصص، پزشک، هنرمند، نویسنده و ورزشکار موفق در صحنه‌های بین المللی داشته‌ایم؟

- آمریکایی‌ها از پیشرفت وضعیت زنان ایرانی در جمهوری اسلامی ناراحت هستند. در برنامه آنها قرار نبوده این اتفاقات در جمهوری اسلامی رخ دهد. تصویر مطلوب آنها از اسلام، داعش و طالبان است.

- آیا دولت ‌آمریکا فی‌سبیل‌الله صدها هزار دلار پول می‌دهند به خانمی که علیه حجاب تبلیغ کند؟ دولت آمریکا مسئله‌اش با ایران قانون ‌حجاب است؟ چرا به یک مستخدم پول می‌دهند که ۵، ۶ سال متمرکز بر یک مسئله از میان صدها مسئله زنان پروپاگاندا کند؟ چون دنبال تنش و شکاف اجتماعی هستند.

- مشارکت گسترده زنانِ مسلمان در برنامه‌های جمهوری اسلامی در حوزه آموزش، بهداشت، ورزش، هنر و ... به دلیل حجاب ممکن شده است. حمایت نهاد دین از سرمایه گذاری گسترده دولت در این عرصه‌ها و تشویق زنان به مشارکت در جامعه توسط رهبران دینی با وجود حجاب امکان‌پذیر شد. اگر اوضاع مثل رژیم گذشته بود آیا روحانیت و علما حمایت می‌کردند که چنین اتفاقاتی بیفتد؟

- یک عده که امروز از حقوق زنان حرف‌ می‌زنند، سال‌ها مسئولیت‌های عالی داشتند، چرا دو جمله راجع به این موضوعات حرف نزدند؟ حالا ناگهان علمدار حقوق زنان شده‌اند؟

- مگر افشاگری‌ها و روایت‌های آزار و تعرض مربوط به بعضی از همین روزنامه‌های اصلاح طلب نبود؟ اگر این آقایان مدعی واقعاً حقوق زنان برایشان مسئله بود چرا وقتی در روزنامه‌هایشان چنین فجایعی اتفاق افتاد هیچ برخوردی نکردند؟ بلکه قربانیان را وادار به سکوت کردند.

- ۲۰ سال است که اصلاح‌طلبان با توهم فروپاشی پیش رفته‌اند. به قدری در این توهم فرورفتند که از کنش سیاسی معقول و مؤثر بازماندند. این سبب شده که گاه کارهایی انجام دهند که خودویرانگراست یا علیه منافع ملی است.

- یکی از وجوه غیراخلاقیِ کنش‌گری سیاسی در بین اصلاح‌طلبان این است که انگار دیده‌اند شرایط فعلی فرصت خوبی است که بیایند دنبال وصول مطالبات قبلی خودشان. در این شرایط دنبال امتیازگرفتن هستند. مگر در ۷۸ یا ۸۸ توانستند امتیازی بگیرند که از آن روش‌ها استفاده می‌کنند؟

- اصلاح‌طلبان در پاسخ به حمایت رهبری از اصلاحات و تأکید بر ضرورت مبارزه با فقر، فساد و تبعیض چه واکنشی نشان دادند؟ بی‌اعتنایی مطلق. گفتند نه! پروژه اصلاحات اینها نیست. تمام تمرکزشان را گذاشتند روی توسعه سیاسی و دغدغه‌های یک قشر خاص.

- مبارزه با فقر و فساد که خیلی در دستورکار دولت اصلاحات نبود، چون با «کارگزاران» متحد بودند. اما تحت عنوان مبارزه با «تبعیض» که رهبری هم پذیرفته بودند چقدر می‌توانستند کار کنند؟ اما پروژه اصلاحات چگونه تعریف شد؟ «فتح سنگر به سنگرِ قدرت»! روزنامه اصلاحات چگونه تعریف شد؟ «توپخانه اصلاحات»!

- تمام ایراداتی که اصلاح‌طلبان به حاکمیت می‌گیرند به خودشان وارد است. یک مورد «امنیتی‌کردنِ فضای جامعه» بود. چند نیروی امنیتی جزو تئوریسین‌های اصلی اصلاحات بودند؟ چه کسانی با انتشار نامه محرمانه در روزنامه سلام زمینه‌ساز حوادث کوی دانشگاه شدند؟

- مورد دیگر «عدم تحمل مخالف» است. چقدر در روزنامه‌های اصلاحات تحمل مخالف وجود داشت؟ با آقای هاشمی که مدیون او بودند چه کردند؟ این تحمل مخالف بود؟

- می‌گویند حاکمیت هیچ‌وقت از مواضع خود یک قدم عقب نمی‌رود. آیا اصلاح‌طلبان از ادعای دروغ و تهمت تقلب در انتخابات سال ۸۸ یک قدم عقب رفتند؟ با آنکه همه می‌دانستند که چنین کاری اصلا امکان‌پذیر نیست.

- اصلاح‌طلبان به اصولگرایان می‌گویند که شما شخصیت‌های سیاسی را مقدس‌ می‌کنید که قابل نقد نباشند. آیا اصلاح‌طلبان از سال ۸۸ یک نقد جدی به آقای موسوی وارد کرده‌اند؟ پرسیده‌اند که او در ۸۸ با این کشور چه کرد؟ چرا همان سالی که در ابتدای آن اوباما به رهبر انقلاب نامه نوشته بود که حاضریم ایران هسته‌ای را بپذیریم و در مورد مسائل‌ گفتگو کنیم، چنین فتنه و آشوبی در کشور به پا شد؟

- تحریم‌های وحشیانه و بی‌سابقه اقتصادی چه زمانی توسط آمریکا اعمال شد؟ درست پس از وقایع سال ۸۸. این‌ها را فراموش نکنیم. امروز که روزنامه‌های اصلاح‌طلب را می‌خوانیم همه طوری صحبت می‌کنند که انگار تمامِ مشکلات موجود از حاکمیت است و خودشان هیچ نقصی نداشته و ندارند.

منبع: روزنامه اعتماد

منبع: آفتاب

کلیدواژه: شهاب اسفندیاری اعتراضات ۱۴۰۱ جمهوری اسلامی اصلاح طلبان روایت ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت aftabnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آفتاب» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۸۲۶۷۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

عباس عبدی خطاب به نواصولگرایان: آی‌ کیوتان در اندازه گنجشک هم نیست

به گزارش عصر ایران عباس عبدی در اعتماد نوشت: ماجرا این است که آقای مهدی نصیری اعلام کرده که برای یک سفر خانوادگی مدتی را عازم کانادا شده‌ است. وی در چند سال اخیر مواضع به نسبت رادیکالی علیه ساختار موجود داشت و آشکارا هم بیان و تبلیغ می‌کرد.   اتفاقا مواضعی که داشت بخش اصلی اصلاح‌طلبان با آن همراهی نمی‌کردند، هر چند از این نظر که وی منسوب به جناح اصولگرا بود و این حرف‌ها را می‌زد، غیرمنتظره نیست که برخی اصلاح‌طلبان هم مثل اغلب مردم استقبال می‌کردند، چون این مواضع از سوی خود اصولگرایان یا منشعبین آنان زده می‌شد، ولی آقای نصیری هیچ نسبتی با اصلاح‌طلبی به عنوان یک مجموعه‌ای با پیشینه‌ای فکری و سیاسی نداشت و هنوز هم به لحاظ مبانی فکری به مجموعه اصولگرایان نزدیک‌تر است.   البته این فقدان نسبت را نه به عنوان نقطه قوت ایشان می‌گویم و نه به عنوان نقطه ضعف، بلکه یک واقعیت است. ایشان تا زمانی که ایران بودند مواضع رادیکال خود را اظهار می‌کردند، مواضعی که اگر یک نفر از اصلاح‌طلبان اندکی از آن مواضع را می‌گرفت، در چشم به‌هم زدنی بازداشت و بازجویی می‌شد و جایش در زندان بود.   اتفاقا بهترین دلیلی که وی منسوب به اصلاح‌طلبان نیست، همین مصونیت سیاسی و قضایی ناگفته و نانوشته‌ای است که در عمل، مجموعه اصولگرایان از آن بهره‌مندند.   البته آقای نصیری ارتباطات گوناگونی داشت، با اصلاح‌طلبان هم نشست و برخاست داشت، همچنان که با دیگران داشت ولی هیچ‌گاه به عنوان یک فعال اصلاح‌طلب نه خودش را معرفی می‌کرد و نه کسی به چنین صفتی او را می‌شناخت. شاید هم سعی می‌شد که با چند تن دیگر از دوستان خودشان، جریانی به جز اصلاح‌طلبان و اصولگرایان راه بیندازند که نمی‌دانم چرا نشد یا شاید هم از ابتدا در پی آن نبودند.   حالا و پس از طرح رویکردی سیاسی از جانب او، یک روزنامه وابسته به جناح نواصولگرایان نوشته است که «مهدی نصیری «باطن» اصلاح‌طلبان است که «ظاهر» شده است و حالا اصلاح‌طلبان که سال‌هاست با باطنی غیر از شخصیت متظاهرشده خود با مردم و نظام روبه‌رو شده‌اند، از اینکه یک تازه‌وارد قواعد بازی را رعایت نکرده (یا هنوز نیاموخته) و باطن آنان را آشکار کرده است، به‌شدت دلخور و هراسان شده‌اند و در اقدامی سیستماتیک هر روز یکی از آنان، تکذیب و رد و تکفیر نصیری را برعهده می‌گیرد.   غافل از آنکه وقتی چندین سال است تریبونی برای اظهارات او شده‌اند، حالا که یک‌باره نصیری به صحرای سلطنت و براندازی و ضدانقلابی‌گری محض زده است، دیگر کسی از اصلاح‌طلبان نمی‌پذیرد که نصیری را از خود ندانند.»   ابتدا بهتر بود که پیش‌تر با دوستان خود هماهنگ می‌کردند، زیرا اغلب کسانی که موضع مطلوب رسمی گرفته‌اند به درخواست دوستان همان روزنامه بود. مگر آنان که نقدی بی‌طرفانه داشتند. علت نیز روشن است.   من در گفت‌وگویی با خبرآنلاین در همین مورد گفتم که چرا جناح حاکم در این موضوع سکوت کرده است؟ در درجه اول چون حرف‌های خودشان در نقد آقای نصیری را موثر نمی‌دانند. به علاوه نمی‌خواهند شرمندگی حضور وی در جناح متبوع را یادآور شوند و مسوولیت افکار و رفتار متضاد خود را بپذیرند، افکار و رفتاری که موجب این‌گونه ریزش‌ها شده است. اگر آقای نصیری جایی در میان اصلاح‌طلبان برای خودش می‌یافت احتمالا به آن سوی آب نگاه نمی‌کرد.   گرچه این نحوه نوشتن ناشی از بی‌صداقتی و دورویی است، ولی بی‌عقلی نیز در آن موج می‌زند. چرا؟ فرض کنیم که ادعای نویسنده درست باشد. آیا یک لحظه پیش خود فکر نکرده که اگر اصلاح‌طلبان هم سلطنت‌طلب شده باشند، حتما افراد با گرایش‌های فراتر از اصلاح‌طلبی هم شده‌اند، پس چه کسی برای سیاست رسمی می‌ماند؟ شما که حداکثر ۱۵درصد (با ارفاق) بیشتر نیستید، آن‌هم ۱۵درصد که به لحاظ متغیرهای اصلی جامعه جزو بخش‌های ضعیف‌تر و کم‌اثرتر است.   اگر اندکی، فقط اندکی درایت بود، حتی باید آقای نصیری را هم به نحوی توجیه و اصرار می‌کردید که وی هم طرفدار سلطنت نیست، حالا یک حرفی زده، وقتی دید که نظراتش درست نیست برمی‌گردد و... ولی به جای اینها یک مجموعه اصلی انقلاب که بسیار فراتر از کل اصولگرایان هستند را نیز باطن‌شناسی می‌کنید و نصیری را باطن آنها می‌دانید. آی‌کیو، در اندازه گنجشک هم نیست. کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: انتقاد تند ابطحی از مهدی نصیری: پوست خربزه زیر پایت انداخته اند مهدی نصیری و توهم اتحاد